Μαμά / μπαμπά υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;

Ο μύθος του Άγιου Βασίλη συνεπαίρνει μικρούς και μεγάλους.

Όσον αφορά τα παιδιά, ο μύθος ανταποκρίνεται στον δικό τους μαγικό τρόπο σκέψης. Η μαγική σκέψη δεν είναι κατ’ ανάγκη παθολογική.

Το νήπιο που διανύει το φυσιολογικό στάδιο του  εγωκεντρισμού, λειτουργεί με βάση την Αρχή της Ευχαρίστησης. Κατά συνέπεια: 1) Δεν λαμβάνει υπόψη του τους άλλους και την εξωτερική πραγματικότητα, 2) Συγχέει το φανταστικό με το πραγματικό. Με άλλα λόγια, ερμηνεύει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο και πιστεύει πως οτιδήποτε επιθυμήσει, καλό ή κακό, μπορεί να πραγματοποιηθεί με μαγικό τρόπο.

Το παιδί μετά τα 8 του χρόνια και ανάλογα πάντα με την ψυχοσυναισθηματική του ωριμότητα, εισάγεται στην Αρχή της Πραγματικότητας, πράγμα που σημαίνει ότι αναγκάζεται ν’ αποδεχτεί τους όρους και τις ματαιώσεις που εκείνη του επιβάλλει.

Αυτός ο καλοκάγαθος - γενναιόδωρος γεράκος που έρχεται με το έλκηθρό του φορτωμένο με δώρα είναι προικισμένος με υπερφυσικές ικανότητες, εφόσον μπαίνει στα σπίτια των ανθρώπων από την καμινάδα, χωρίς ποτέ να τον πάρουμε χαμπάρι.

Ως γονείς απολαμβάνουμε με το παιδί μας αυτό το πρώτο στάδιο της απόλυτης πίστης στον συγκεκριμένο μύθο, δηλαδή δεν βιαζόμαστε να το μεγαλώσουμε.

Το παιδί της νηπιακής ή της πρώτης σχολικής ηλικίας πληροφορείται συνήθως  από φίλους ή συμμαθητές του ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και τότε, φυσιολογικά, στενοχωριέται, απογοητεύεται, αποχαιρετά ένα όνειρο, ένα γλυκό παραμύθι που, ως γνωστόν, όπως όλα τα παραμύθια, λειτουργεί ως παραμυθία, δηλαδή ως παρηγοριά.

Αναπόφευκτα λοιπόν θα έρθει η στιγμή που το παιδί θ’ αναρωτηθεί και στρεφόμενο στα δικά του σημαντικά πρόσωπα (γονείς, παππούδες) θα θελήσει να διασταυρώσει τις πληροφορίες των συμμαθητών του με τα όσα οι ίδιοι του έχουν ήδη πει.

Τα ερωτήματα των παιδιών συχνά φέρνουν σε αμηχανία τους γονείς, που δεν ξέρουν τί να πουν και πώς να το πουν.

Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε το παιδί μας είναι υψίστης σημασίας: Το  αγκαλιάζουμε, το ενθαρρύνουμε, προκειμένου να εκφράσει τα συναισθήματά του και με ήρεμο και γλυκό τρόπο το φέρνουμε σ’ επαφή με την πραγματικότητα, εξηγώντας του ότι όλοι έχουμε τον Άγιο Βασίλη στην καρδιά μας, γι’ αυτό εξακολουθούμε να συντηρούμε τον μύθο του.

Αν έχουμε οικοδομήσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί μας, πράγμα που ξεκινάει από την στιγμή της γέννησής του, δηλαδή αν δεν συνηθίζουμε να του λέμε ψέματα υποτιμώντας τη νοημοσύνη του, προκειμένου να το ξεγελάσουμε, τότε όταν μάθει την αλήθεια, δεν θα μας κατηγορήσει.

Κάποιοι γονείς, προκειμένου να σωφρονίσουν τα παιδιά τους, τους λένε ότι, αν είναι κακά παιδιά, ο Άγιος Βασίλης δεν θα τους φέρει δώρα.

Αντί να μετατρέπουμε ένα αξιαγάπητο σύμβολο αγάπης, χαράς και γενναιοδωρίας σε τιμωρό, μαθαίνουμε να βάζουμε όρια πρώτα στον εαυτό μας και μετά στους άλλους.