Συνήθη Ερωτήματα

Ο ψυχαναλυτής προσπαθεί να ανακαλύψει και να αναλύσει την ασυνείδητη ενδοψυχική σύγκρουση, που βρίσκεται πίσω από το σύμπτωμα για το οποίο του παραπονείται ο εκάστοτε ασθενής ή αναλυόμενος. Με άλλα λόγια, πίσω από κάθε σύμπτωμα υπάρχει ένα νόημα προς αποκρυπτογράφηση. Το σύμπτωμα με την ψυχαναλυτική έννοια είναι δημιούργημα του ασυνειδήτου και διαλεκτικοποιείται- τροποποιείται μέσω της γλώσσας, στη διάρκεια της ψυχαναλυτικής θεραπείας, δηλαδή, είτε μέσα από τους ελεύθερους συνειρμούς του αναλυόμενου, είτε μέσα από τις ερμηνείες που κάνει ο αναλυτής.

Ο ψυχαναλυτής δεν ενδιαφέρεται για την ίαση με την ιατρική του όρου έννοια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αδιαφορεί για τον αναλυόμενο που έχει στο ντιβάνι. Όμως, η ίαση, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, έρχεται ως μια επιπλέον επίπτωση της ψυχαναλυτικής διαδικασίας. Ο ψυχαναλυτής μπορεί να είναι ψυχίατρος, ψυχολόγος, αλλά και πτυχιούχος οποιασδήποτε άλλης πανεπιστημιακής σχολής. Με άλλα λόγια, δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται από το χώρο των ανθρωπιστικών σπουδών, μπορεί να είναι απόφοιτος και θετικών επιστημών, παραδείγματος χάριν του πολυτεχνείου. Ο ψυχαναλυτής εκπαιδεύεται πάνω στη θεωρία και την πρακτική της ψυχανάλυσης στις υφιστάμενες ιδιωτικές ψυχαναλυτικές σχολές, ενώ είναι υποχρεωμένος να περάσει και ο ίδιος από μια διαδικασία μακροχρόνιας ανάλυσης στο ντιβάνι. Δεν υπάρχει άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ψυχαναλυτή αναγνωρισμένη από το κράτος.

Ο κοινωνιολόγος ερευνά τα καθημερινά κοινωνικά φαινόμενα καθώς και τις διαχρονικές κοινωνικές εξελίξεις, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Τα στοιχεία τα οποία συλλέγει προέρχονται από διάφορες μελέτες, ερωτηματολόγια, στατιστικές, συνεντεύξεις και παρατηρήσεις.

Εφόσον γίνει δεκτός σε κάποια από τις υφιστάμενες σχολές ψυχοθεραπείας και λάβει την κατάλληλη εκπαίδευση, μπορεί να εργαστεί και ως ψυχοθεραπευτής.

Συνεργάζεται με πολλούς ειδικούς από τον χώρο της ψυχικής υγείας και, συνήθως είναι εκείνος που βλέπει πρώτος οποιοδήποτε περιστατικό εμφανίζεται στην εκάστοτε δομή όπου απασχολείται. Κάνει την συνέντευξη στη διάρκεια της οποίας παίρνει το κοινωνικό ιστορικό, και αφού μελετήσει την πραγματική κατάσταση, ενημερώνει το άτομο που έχει απέναντί του για τα δικαιώματά του, του προσφέρει πρακτικές συμβουλές, άρα προσφέρει μια πρώτη καθοδήγηση και υποστήριξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν κάνει ψυχοπαθολογική διάγνωση ή θεραπεία.

Μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, μπορεί να εργαστεί και ως ψυχοθεραπευτής.

Ο κλινικός ψυχολόγος είναι πτυχιούχος ψυχολογίας, ο οποίος, μέσω του μεταπτυχιακού του, αποκτά ειδίκευση στην κλινική ψυχολογία. Έχει γνώσεις ψυχοπαθολογίας και ψυχοφαρμακολογίας. Είναι η ειδικότητα της ψυχολογίας που πλησιάζει περισσότερο προς την ψυχιατρική, όμως, σε αντίθεση προς τον ψυχίατρο, δεν δικαιούται να συνταγογραφεί οποιοδήποτε φάρμακο. Ο ψυχολόγος ερευνά και αξιολογεί: α) τις ψυχικές λειτουργίες, β) την συμπεριφορά του ατόμου, είτε μέσα από διαγνωστικές συνεδρίες, είτε με την βοήθεια ψυχομετρικών δοκιμασιών (τεστ).

Παρότι ορισμένοι συνηθίζουν να τον αποκαλούν δάσκαλο και να χαρακτηρίζουν την συνεδρία ως μάθημα, αυτό δεν ισχύει. Ο δάσκαλος μεταδίδει στον μαθητή μια συγκεκριμένη γνώση και αναγκαστικά τον τοποθετεί σε κάποια καλούπια. Αντίθετα, ο ψυχολόγος αναδεικνύει την μοναδικότητα του κάθε υποκειμένου. Όμως, ψυχολόγος και δάσκαλος μπορούν να λειτουργήσουν ως πρότυπα προς ταύτιση.

Μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, μπορεί να εργαστεί και ως ψυχοθεραπευτής.

Ο ψυχίατρος είναι γιατρός, επομένως διαθέτει πτυχίο γενικής ιατρικής, ενώ στη συνέχεια, μέσα από την ειδίκευσή του στην ψυχιατρική, αποκτά την ικανότητα διάγνωσης και αντιμετώπισης διαφόρων ψυχικών νοσημάτων. Είναι ο μόνος αρμόδιος για την χορήγηση φαρμάκων όπως είναι: τα ηρεμιστικά, τα αγχολυτικά, τα αντικαταθλιπτικά και τα αντιψυχωτικά.

Μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, μπορεί να εργαστεί και ως ψυχοθεραπευτής.