ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η Ψυχοθεραπεία Οικογένειας είναι μια μορφή Ομαδικής Ψυχοθεραπείας.

Μόνη προϋπόθεση: Ο αριθμός των μελών να μην είναι μικρότερος των τριών, οπότε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι μιλάμε για ομάδα, ούτε μπορεί να αναπτυχθεί η ομαδική δυναμική.

Τα μέλη της οικογένειας φέρνουν μέσα στην θεραπευτική διαδικασία τον τρόπο με τον οποίο σχετίζονται εκτός ομάδας.

Η συνειδητοποίηση αυτού του τρόπου λειτουργίας στο «εδώ και τώρα» και η σύνδεσή του με περιστατικά της κοινής οικογενειακής ζωής εκτός ομάδας αποβαίνει ιδιαίτερα διαφωτιστική για όλα τα μέλη.

Ως ομάδα νοούνται τα άτομα εκείνα που συνδέονται, κατά κανόνα, αν και όχι πάντα (παραδείγματος χάριν τα υιοθετημένα παιδιά) με δεσμούς αίματος και συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη.

Η έννοια αυτή μπορεί να διευρυνθεί και να περιλαμβάνει, όχι μόνον την πυρηνική οικογένεια , δηλαδή γονείς και παιδιά, αλλά και μέλη της ευρύτερης οικογένειας (παππούδες, θείους, ξαδέλφια), ακόμα και πρόσωπα που δεν συνδέονται με τα υπόλοιπα με δεσμούς αίματος, όμως, λόγω μακροχρόνιας σχέσης, έχουν καταλήξει να θεωρούνται ως μέλη της οικογένειας (παραδείγματος χάριν μια οικιακή βοηθός ή μια νταντά).

Η οικογενειακή θεραπεία βοηθά τα μέλη μιας οικογένειας να βρουν πιο δημιουργικούς τρόπους επικοινωνίας και αλληλοσυμπαράστασης. Το κάθε μέλος μαθαίνει ν' αναγνωρίζει, αλλά και να σέβεται την διαφορετικότητα των υπολοίπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατ' ανάγκη συμφωνεί μαζί τους.

Το μέλος το οποίο θεωρείται απ' όλους ως ασθενής μπορεί ν’ αποδειχτεί ότι είναι απλά το σύμπτωμα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, της οποίας εξασφαλίζει την ομοιόσταση και την διαχρονικότητα.

Μέσα από αυτού του είδους την θεραπεία προκαλούνται αλλαγές τόσο στον διαψυχικό κόσμο της οικογένειας όσο και στον ενδοψυχικό κόσμο του καθενός από τα μέλη της.