Επιστροφή στα θρανία: Για τους μαθητές ή για τους γονείς;

Κάθε χρόνο, στις ομάδες Συμβουλευτικής Γονέων ακούω - συνήθως μητέρες - να λένε: «Αύριο γράφουμε διαγώνισμα..»  ή «Δεν έχουμε ακόμα κάνει την ορθογραφία…».

Η χρησιμοποίηση του πρώτου πληθυντικού προσώπου δείχνει ότι οι γονείς επωμίζονται μεγάλο μέρος της ευθύνης που επί της ουσίας ανήκει στο παιδί.

Αναφέρομαι σε παιδιά του δημοτικού τα οποία δεν αντιμετωπίζουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες. Επιλέγω την συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα για δυο λόγους:

• Στο δημοτικό τίθενται οι βάσεις που θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία του παιδιού.
• Στη διάρκεια αυτής της περιόδου έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου ν’ αφήσουμε το παιδί μας να πειραματιστεί και να μάθει από τα λάθη του.

Είναι σημαντικό για το μαθητή ν’ αντιληφθεί από την αρχή ότι η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται σε μεγάλο ποσοστό από τις δικές του προσπάθειες (μελέτη, επιμονή, υπομονή, ικανότητα διαχείρισης άγχους…) και όχι αποκλειστικά από κάποιους εξωγενείς παράγοντες (τύχη, αυστηρότητα δασκάλου, δυσκολία μαθήματος….).

Η αίσθηση ότι μπορεί ο ίδιος - κατά κάποιο τρόπο - να ελέγχει τη ζωή του, δηλαδή ότι έχει επιλογές, ενώ ταυτόχρονα φέρει την ευθύνη των επιλογών του, τον βοηθά να ενισχύσει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του.

• Ο μικρός μαθητής χρειάζεται συγκεκριμένους, βραχυπρόθεσμους και ρεαλιστικούς στόχους που να είναι ανάλογοι με τις ικανότητές του, αντί να καθρεφτίζουν τις επιθυμίες ή/και τις εξωπραγματικές προσδοκίες του γονιού.
• Βοηθάμε το παιδί ώστε να μάθει να διαχειρίζεται το χρόνο του. Επεξεργαζόμαστε μαζί του ένα ευέλικτο πρόγραμμα διαβάσματος και το καθοδηγούμε, ώστε να μπορέσει να το τηρήσει. Στόχος μας είναι η μύηση στην αυτοπειθαρχία αντί της έξωθεν επιβολής πειθαρχίας με τρόπο αυταρχικό.
• Του δηλώνουμε με γλυκύτητα και σαφήνεια ότι είμαστε στη διάθεσή του αν και όποτε μας χρειαστεί, άρα είμαστε δίπλα του και όχι από πάνω του.
• Τέλος δεν λυπόμαστε το παιδί μας, επειδή καταβάλλει προσπάθεια. Η ζωή είναι ενδιαφέρουσα, όταν μπορούμε να ονειρευτούμε. Με αυτοπαρατήρηση, επιμονή, υπομονή και με πυξίδα τα θέλω μας μπορούμε να κατακτήσουμε μια ζωή με νόημα.