Συντροφική σχέση μετά τα 50: Πόσο εύκολη είναι;

Συχνό το ερώτημα.

Εκ πρώτης όψεως θα έλεγε κανείς ότι μια σχέση μεταξύ δυο ανθρώπων μέσης ηλικίας είναι ευκολότερη, μιας και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει μια πολύτιμη εμπειρία ζωής, γνωρίζουν καλύτερα τον εαυτό τους και έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους.

Όμως πόσοι διδάσκονται από την εμπειρία, άρα παύουν να επαναλαμβάνονται;

Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά τον εαυτό τους και δεν έχουν διαμορφώσει έναν ψευδή εαυτό, προκειμένου να ευχαριστούν τους άλλους;

Αφήστε που στις στενές συναισθηματικές σχέσεις υπεισέρχεται συχνά το ασυνείδητο, οπότε άλυτες ενδοψυχικές συγκρούσεις και παρελθούσες μη τακτοποιημένες οδυνηρές εμπειρίες  αναζωπυρώνονται κι επηρεάζουν αρνητικά την καινούργια σχέση.

Ο θυμός που αισθανόμαστε για τον τωρινό μας σύντροφο μπορεί, σε μεγάλο ποσοστό, να είναι η μετάθεση ενός θυμού που εξακολουθούμε να τρέφουμε εν αγνοία μας προς ένα σημαντικό πρόσωπο του παρελθόντος, συνήθως ένα γονιό.

Επομένως, όσο περνάει ο καιρός, εφόσον κάποιος δεν έχει κάνει ενδοσκόπηση, με ή χωρίς την βοήθεια ειδικού, η ζωή γίνεται περίπλοκη και ο ίδιος χάνει σταδιακά την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις διεργασίες της ζωής.

Ο φοβισμένος, ταλαιπωρημένος άνθρωπος αντί να διευρύνει τους ορίζοντές του, αμύνεται υψώνοντας τείχη.

Σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει και να ελέγξει εκ των προτέρων πρόσωπα και καταστάσεις, κατηγοριοποιεί τους ανθρώπους μέσω αφελών γενικεύσεων (αφού ένας ή μια μου συμπεριφέρθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλοι και όλες θα κάνουν το ίδιο.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο απλουστευτικός-στερεοτυπικός τρόπος σκέψης του τύπου: «Όλοι οι άντρες είναι φαλλοκράτες», « Οι γυναίκες είναι άπιστες» κοκ.

Η επιλογή είναι δική μας. Θ’ αποφασίσουμε ν’ ακούμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας ή θα αυτοδηλητηριαζόμαστε προκαταβολικά και χωρίς να το συνειδητοποιούμε εμπιστευόμενοι τον εσωτερικευμένο- διαστρεβλωτικό  μονόλογό μας;

Η λύτρωση μπορεί να έρθει μέσω αυτοπαρατήρησης, συνειδητοποίησης και διαχείρισης των εσωτερικών μας συγκρούσεων.