ΠΡΟΩΡΗ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΙΣΗ

Ο 29χρονος Μανώλης επισκέφθηκε τον ψυχολόγο, επειδή εμφάνιζε πρόωρη εκσπερμάτιση. Ήταν ένας ψηλός, αδύνατος και μάλλον συνεσταλμένος νέος άντρας. Το πρόβλημά του ήταν χρόνιο, όμως είχε αποφασίσει να το αντιμετωπίσει την συγκεκριμένη στιγμή, επειδή η κοπέλα με την οποία συνδεόταν ήταν γι’ αυτόν πολύ σημαντική και δεν ήθελε να την χάσει.

Αρχικά τον προέτρεψα να επισκεφθεί ουρολόγο και παθολόγο, προκειμένου να κάνει τις απαιτούμενες εξετάσεις, ούτως ώστε να διαπιστωθεί αν το πρόβλημά του είχε κάποιο οργανικό υπόβαθρο. Το αποτέλεσμα των εξετάσεων ήταν αρνητικό.

Ο Μανώλης ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας, δυο χρόνια μεγαλύτερος από την αδελφή του. Η μητέρα του περιγραφόταν ως άτομο υπερβολικά αγχώδες, αυστηρό και συντηρητικό, που όμως αγαπούσε τα παιδιά της και είχε αφοσιωθεί στο μεγάλωμά τους. Με τον πατέρα του είχε πάψει να επικοινωνεί από πολύ νωρίς, πιο συγκεκριμένα από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού. Ο πατέρας του είχε αδυναμία στην αδελφή του. Μόλις γύριζε στο σπίτι απ’ τη δουλειά αναζητούσε «την κούκλα του». Εκείνος ήταν σαν να μην υπήρχε.

Ο Μανώλης πίστευε ότι ο πατέρας του είχε εξωπραγματικές προσδοκίες από αυτόν. Εξαντλούσε επάνω του όλη του την αυστηρότητα και ποτέ δεν ήταν ικανοποιημένος. Η αδελφή του, μάλλον κακομαθημένη και δυναμική, τον καταπίεζε, αφού συνήθως ήθελε να γίνεται το δικό της. Φίλους είχε αρκετούς και καλούς. Με  κοπέλα άργησε να κάνει σχέση, αφού η μητέρα του τον προέτρεπε να το αποφύγει, προκειμένου να καταφέρει να πετύχει τους στόχους του.

Όπως προέκυψε κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας: Ο Μανώλης φοβόταν, κατά κάποιο τρόπο, τις γυναίκες. Σε αυτό είχαν συντελέσει τόσο τα λεγόμενα της μητέρας του, όσο και οι συμπεριφορές της αδελφής του. Παρόλα αυτά, διάλεγε και ο ίδιος δυναμικές συντρόφους, σύμφωνα με το πρότυπο των σημαντικών γυναικών της ζωής του. Όταν αυνανιζόταν, δεν είχε πρόωρη εκσπερμάτιση, όμως η είσοδος μέσα στον αινιγματικό- επικίνδυνο κόσμο της γυναίκας, παρότι τον γοήτευε, ταυτόχρονα τον τρόμαζε και ήθελε να ξεμπερδεύει το γρηγορότερο. Επιπλέον, η μάλλον απορριπτική στάση του πατέρα του, είχε ενισχύσει την ατολμία και την εσωστρέφειά του.

Η ατομική ψυχοθεραπεία, σε πρώτη φάση, τον βοήθησε να δει τον εαυτό του μέσα από τα δικά του μάτια. Στη συνέχεια, μέσα από την συμμετοχή του στην ομάδα, διέλυσε τους μύθους που είχε κατασκευάσει για τις γυναίκες και βελτίωσε σημαντικά τον τρόπο επικοινωνίας μαζί τους. Η σταδιακή βελτίωση και η ομαλοποίηση της σεξουαλικής του ζωής ήρθε ως φυσικό επακόλουθο.