ΦΘΟΡΟΠΟΙΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΗΣ
Η Παναγιώτα, 51 χρονών, συνταξιούχος, μητέρα δυο φοιτητριών, απευθύνθηκε στον ψυχολόγο, μετά από σύντομη περιπέτεια που είχε με την υγεία της, η οποία την είχε βάλει σε πολλές σκέψεις, παρότι οι γιατροί την είχαν διαβεβαιώσει ότι ο συγκεκριμένος καρκίνος ήταν απόλυτα ιάσιμος.
Πίστευε ότι ο τρόπος που σκεπτόταν είχε επηρεάσει την εξέλιξη της υγείας της. Ήταν φανερό ότι οι θέσεις της πάνω σε διάφορα θέματα ήσαν από καιρό παγιωμένες, και αυτό καθιστούσε την μετακίνησή της δύσκολη.
Δάκρυζε συχνά στην διάρκεια των πρώτων συνεδριών, όμως της ήταν δύσκολο να εκφράσει οποιοδήποτε συναίσθημα. Ενδιαφερόταν να προοδεύσει σε σύντομο χρονικό διάστημα, έθιγε πολλά θέματα κάθε φορά, και όλα έδειχναν ότι δεν ήταν διατεθειμένη να εμπλακεί σε μακροχρόνια διαδικασία ενδοσκόπησης.
Ήταν το δεύτερο παιδί στην οικογένεια, μετά τον αδελφό της. Είχε χάσει τον πατέρα της πριν από 12 χρόνια, ενώ με την μητέρα της «διατηρούσε μια σχέση αρρωστημένη». Στα θέματα υγείας ήταν η μητέρα της μητέρας της, όμως, κατά τα άλλα, ήταν ιδιαίτερα εξαρτημένη από αυτήν. Το γεγονός ότι εκείνη συγκατοικούσε τώρα με τον αδελφό της, την διευκόλυνε, αφού η Παναγιώτα «δεν γνώριζε άλλο τρόπο να σχετιστεί μαζί της, εκτός από τον συμβιωτικό».
Παντρεύτηκε στα 26 της, επειδή «φοβόταν μήπως μείνει γεροντοκόρη και παρά τις διαφωνίες που είχε με τον άντρα της από τότε». Παρέμενε στον γάμο της «από συνήθεια, για τα παιδιά, και λόγω οικονομικής εξάρτησης , την οποία και ο άντρας της γνώριζε και επεσήμαινε». Μέσα από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας, η Παναγιώτα κατάφερε να συνειδητοποιήσει: α) την χαμηλή αυτοεκτίμηση που είχε διαμορφώσει, κυρίως λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της πατρικής της οικογένειας, όπως αυτή της μεταφερόταν από την μητέρα της, που θεωρούσε δύσκολο το ενδεχόμενο αποκατάστασης της κόρης της, β) την αντιπαλότητα που υπήρχε ανάμεσα σ’ εκείνη και τον σύζυγό της, καθώς και με ποιο τρόπο η ίδια συνέτεινε στην διατήρηση της ψυχροπολεμικής κατάστασης, γ) το πόσο επιζήμια ήταν η συμμαχία που είχε συνάψει με τις κόρες της εναντίον του πατέρα τους, μέσω της κοινοποίησης των παραπόνων που είχε από εκείνον, δ) τον ρόλο που έπαιζε το χρήμα, ως μέσο εξουσίας- επιβολής στις συναισθηματικές της σχέσεις.
Τελικά η Παναγιώτα κατάφερε ν’ αποφορτίσει ικανό μέρος του θυμού της προς τον άντρα της, και να μην επιδιώκει την συστράτευση των θυγατέρων της, πράγμα που τους επέτρεψε να προσεγγίσουν τον πατέρα τους. Με την μητέρα της επέλεξε να παραμείνει σε απόσταση ασφαλείας