Ο 24χρονος Σταμάτης επισκέφθηκε τον ψυχολόγο, τρεις μήνες αφότου είχε διαγνωστεί ως φορέας του Aids. Ήταν ακόμα εμβρόντητος από τη διάγνωση και προσπαθούσε να ανακαλύψει ποιος από τους συντρόφους του τον είχε κολλήσει. Δεν ήταν θυμωμένος, αλλά καταβεβλημένος και αγχωμένος για το παρόν και κυρίως για το μέλλον. Φοβόταν ότι οι φίλοι του θα τον εγκατέλειπαν μόλις το μάθαιναν και ότι η ερωτική του ζωή είχε τελειώσει.

Ο Σταμάτης ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, δυο χρόνια μεγαλύτερος από την αδελφή του. Η γέννησή του δεν είχε ιδιαίτερα χαροποιήσει τους γονείς του, οι οποίοι, ενώ ήθελαν παιδί, προσδοκούσαν να είναι κορίτσι. Το ευχάριστο ήταν ότι η εκ πατρός γιαγιά του τού είχε αδυναμία. Σε αυτό συντελούσε και το γεγονός ότι ο παππούς του είχε πεθάνει σχετικά πρόσφατα και ο Σταμάτης έφερε το όνομά του.

Η γιαγιά του λοιπόν, σε όλη του τη ζωή, ήταν το καταφύγιό του. Από μικρός θυμόταν τους γονείς του και την αδελφή του μαζί, και τον εαυτό του παράμερα ή με τη γιαγιά του. Εάν δεν υπήρχε εκείνη, θα έλεγε ότι είχε μεγαλώσει μόνος του. Στο σχολείο είχε κάποιες δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή. Οι γονείς του τον είχαν φροντίσει επί του προκειμένου και, αφού διαγνώστηκε ότι έπασχε από δυσλεξία, είχε πάντοτε κάποιο δάσκαλο ή κάποιους καθηγητές στο πλευρό του.

Ένιωθε ότι οι γονείς του τον είχαν φροντίσει παραπέμποντάς τον σε κάποιους ειδικούς και βγάζοντας, όπως έλεγε, την ουρά τους απέξω. Συχνά αισθανόταν ότι τους επιβάρυνε και ότι δεν ήσαν περήφανοι γι’ αυτόν, σε αντίθεση με την αδελφή του, προς την οποία ήσαν πολύ δοτικοί και επεδείκνυαν κατανόηση σε σχέση με τα ελαττώματα ή τα ατοπήματά της. Παρόλα αυτά, ο ίδιος είχε καταφέρει να σπουδάσει τελικά στο πανεπιστήμιο και εργαζόταν στο αντικείμενό του.

Όσον αφορά την προσωπική του ζωή, τα πράγματα ήσαν κάπως συγκεχυμένα, αφού δεν είχε κατανοήσει, άρα δεν μπορούσε να μεταφέρει τι ακριβώς δεν είχε πάει καλά στις προηγούμενες σχέσεις του και ποια ήταν η δική του συνεισφορά. Μέσα από την διαδικασία της ψυχοθεραπείας: α) κατάφερε να αφομοιώσει το θέμα της αρρώστιας και να το εντάξει στην τωρινή του πραγματικότητα, β) το aids έπαψε να είναι συνώνυμο του θανάτου ή μια τιμωρία για τις απαράδεκτες πράξεις του, γ) οι προτεραιότητές του άλλαξαν και ο ίδιος ομολογούσε ότι η ζωή του είχε αποκτήσει κάποιο νόημα το οποίο δεν είχε προηγουμένως.